توضیحات

آموزش معماری Vertical Slice (برش عمودی) در ASP.NET Core یکی دیگر از آموزش های گروه آموزشی پرووید می باشد که در این قسمت آن را به شما معرفی می کنیم.

پیاده‌سازی Vertical Slice Architecture در ASP.NET Core

معماری Vertical Slice یکی از رویکردهای نوآورانه در طراحی و توسعه‌ی نرم‌افزار است که به جای تمرکز بر لایه‌های افقی سنتی مانند لایه داده، سرویس و رابط کاربری، هر قابلیت یا ویژگی سیستم را به صورت یک «برش عمودی» مستقل سازمان‌دهی می‌کند. این بدین معناست که هر اسلایس شامل تمامی بخش‌های لازم برای پیاده‌سازی یک قابلیت مشخص، از منطق دامنه گرفته تا دسترسی به داده و حتی واسط کاربری، می‌شود. این مدل از معماری، توسعه‌ی ویژگی‌های جدید را ساده‌تر می‌کند زیرا هر تیم می‌تواند بر روی یک قابلیت مشخص کار کند بدون آنکه نگران وابستگی‌های سنگین بین لایه‌ها یا ماژول‌های دیگر باشد.

یکی از مزایای مهم Vertical Slice Architecture، افزایش چابکی در توسعه‌ی نرم‌افزار است. در سیستم‌های بزرگ، تغییر در یک لایه می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای در دیگر بخش‌ها داشته باشد. اما در معماری برش عمودی، هر قابلیت به صورت یک واحد مستقل مدیریت می‌شود و تغییرات تنها در همان بخش محدود باقی می‌مانند. این موضوع نه تنها سرعت پیاده‌سازی و تست را افزایش می‌دهد، بلکه به تیم‌ها اجازه می‌دهد تا ویژگی‌های جدید را به‌طور تدریجی و با ریسک کمتر به محصول اضافه کنند. در نتیجه، پروژه‌ها قابلیت نگهداری و توسعه‌ی طولانی‌مدت بیشتری پیدا می‌کنند.

ASP.NET Core و نقش آن در پیاده‌سازی معماری

ASP.NET Core به عنوان یکی از قدرتمندترین فریم‌ورک‌های توسعه‌ی وب مدرن، بستر مناسبی برای پیاده‌سازی Vertical Slice Architecture فراهم می‌کند. این فریم‌ورک با پشتیبانی از معماری کراس‌پلتفرم، سرعت اجرای بالا و سیستم داخلی Dependency Injection، به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا اسلایس‌های عمودی را با استقلال کامل سازمان‌دهی کنند. برای نمونه، استفاده از کتابخانه MediatR در ASP.NET Core کمک می‌کند تا هر درخواست (Request) و پاسخ (Response) به صورت جداگانه مدیریت شده و منطق هر قابلیت به روشنی از بخش‌های دیگر جدا شود.

همچنین قابلیت‌های دیگری مانند Middlewareها، پشتیبانی از APIهای RESTful و ساختار ماژولار ASP.NET Core باعث می‌شود که پیاده‌سازی معماری Vertical Slice بسیار روان‌تر انجام گیرد. توسعه‌دهندگان می‌توانند هر اسلایس را با کنترلرها، سرویس‌ها و مدل‌های اختصاصی خودش طراحی کنند، به طوری که وابستگی به سایر بخش‌ها حداقل شود. این موضوع امکان تست‌پذیری بالا را فراهم می‌کند و باعث می‌شود هر اسلایس به‌صورت مستقل قابل بررسی و ارتقا باشد. در نتیجه، پروژه نهایی علاوه بر مقیاس‌پذیری، از نظر نگهداری و توسعه نیز بسیار کارآمد خواهد بود.

ارتباط Vertical Slice Architecture با Clean Architecture

Clean Architecture که توسط رابرت سی. مارتین (عمو باب) معرفی شده است، یکی از مشهورترین رویکردها در طراحی نرم‌افزار است که بر جداسازی وابستگی‌ها و استقلال منطق دامنه تأکید می‌کند. Vertical Slice Architecture در بسیاری از مفاهیم با Clean Architecture هم‌راستا است، زیرا هر دو به دنبال ایجاد سیستمی با جداسازی وظایف و استقلال منطقی بخش‌های مختلف هستند. تفاوت اساسی آن‌ها در محوریت طراحی است؛ Clean Architecture بیشتر بر لایه‌ها تمرکز دارد در حالی که Vertical Slice تمرکز خود را بر ویژگی‌ها و قابلیت‌ها قرار می‌دهد.

ترکیب این دو رویکرد می‌تواند نتایج بسیار ارزشمندی ایجاد کند. برای مثال، یک سیستم می‌تواند در عین رعایت اصول Clean Architecture، قابلیت‌ها را به صورت Vertical Slice پیاده‌سازی کند. این امر منجر به سیستمی می‌شود که هم از نظر ساختاری منظم است و هم از نظر پیاده‌سازی سریع و چابک. توسعه‌دهندگان می‌توانند ویژگی‌های جدید را با هزینه‌ی کمتر اضافه کرده و در عین حال استقلال دامنه و تست‌پذیری کد را حفظ کنند. در واقع، Vertical Slice به نوعی می‌تواند اجرای عملی‌تر Clean Architecture در پروژه‌های واقعی محسوب شود.

ارتباط Vertical Slice با Modular Monolith

Modular Monolith معماری‌ای است که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا سیستم‌های یکپارچه را به ماژول‌های جداگانه تقسیم کنند، به گونه‌ای که هر ماژول وظیفه‌ای مشخص داشته باشد اما همچنان در یک پایگاه کدی یکپارچه باقی بماند. این رویکرد در برابر معماری مایکروسرویس‌ها ساده‌تر است، اما همچنان ساختارمندی و جداسازی لازم برای مدیریت پروژه‌های بزرگ را فراهم می‌کند. Vertical Slice را می‌توان به عنوان یک لایه‌ی تکمیلی بر Modular Monolith دانست، زیرا هر ماژول می‌تواند شامل چندین اسلایس عمودی باشد که قابلیت‌های سیستم را پوشش می‌دهند.

ترکیب Vertical Slice و Modular Monolith مزایای زیادی به همراه دارد. از یک سو، توسعه‌دهندگان می‌توانند از نظم و ساختار ماژول‌ها در معماری مونولیت بهره‌مند شوند، و از سوی دیگر با تقسیم هر ماژول به اسلایس‌های عمودی، قابلیت‌ها را به شکلی مستقل‌تر مدیریت کنند. این ترکیب باعث می‌شود که توسعه و نگهداری پروژه‌ها هم ساده‌تر و هم منعطف‌تر شود. در عمل، چنین رویکردی تعادلی بین سادگی مونولیت و مزایای توسعه‌پذیری مایکروسرویس‌ها ایجاد می‌کند و گزینه‌ای ایده‌آل برای بسیاری از سازمان‌ها محسوب می‌شود.

سرفصل مطالب آموزش ویدئویی معماری Vertical Slice (برش عمودی) در ASP.NET Core

• قسمت ۱: مقدمه و راه‌اندازی پروژه (با استفاده از DI Extension)
• قسمت ۲: ایجاد یک Vertical Slice
• قسمت ۳: Query Slices (دریافت کتاب بر اساس شناسه)
• قسمت ۴: اعتبارسنجی و مدیریت خطا
• قسمت ۵: ماندگاری داده‌ها و EF Core (SQLite)
• قسمت ۶: مسائل مشترک در Vertical Slices
• قسمت ۷: رویدادهای دامنه و اطلاع‌رسانی‌ها
• قسمت ۸: تست کردن Slices
• قسمت ۹: ویژگی‌های پیشرفته: CQRS + Event Sourcing و پیام‌رسانی غیرهمزمان
• ریفکتور کردن، حذف کردن کنترلر ها و استفاده کردن از Endpoint های Minimal